Onze immer actief en vrolijk bestuurslid Hylke (van der Meulen) was de grote motor en dus ook de initiatiefnemer voor het volgen van een clinic op de indoor wielerbaan van het Sportpaleis in Alkmaar. Voordat we schetsen hoe we onze clinic hebben beleefd én doorleefd, willen we kort iets vertellen over het bijzondere karakter van een wielerbaan. Het bijzondere van een wielerbaan of velodroom is de houten ondergrond en de oplopende helling. Daarnaast rijd je op een soort van oerfiets zonder versnellingen en rem! De reden dat er een houten ondergrond wordt toegepast is omdat je hierop hogere snelheden kunt bereiken. Er zijn in Nederland in drie van dit type wielerbanen: Alkmaar, Apeldoorn en in Amsterdam. De lengte van een wielerbaan varieert. De meeste wielerbanen hebben een lengte tussen de 200 en de 300 meter. De baan in Alkmaar is 250 meter lang, 6,5 meter breed en heeft een maximale hellingshoek van 42%. Een wielerbaan heeft een ovale vorm en heeft een steilere helling in de bochten dan in de rechte lijnen. De wielerbaan heeft een helling omdat de snelheid hierdoor wordt opgedreven. Officiële wielerbanen zijn voorzien van strepen. Een rode streep snijdt de wielerbaan als het ware doormidden. De streep is van belang voor de achtervolging en dient als start- en aankomstlijn van deze discipline. Aan de binnenkant van de wielerbaan is er een twintig centimeter brede, blauwe band, de zogenaamde ‘Cote d’ Azur’, waar tijdens de wedstrijd niet op wordt gereden. Aan de zijkant van deze blauwe band is een zwarte streep geschilderd. Vanaf die lijn begint het eigenlijke baanoppervlak. Op de wielerbaan zijn er nog twee andere lijnen: zeventig centimeter van de zwarte lijn is er de rode sprinterslijn en op een derde van de breedte van de piste is er een hemelsblauwe stayerslijn. De ontstaangeschiedenis van dit type wielerbanen gaat terug naar eind 1800 en begin 1900. In het internet artikel dat je kunt vinden onder: http://www.fietsica.be/Cyclelive%20Plus%20Magazine%20jg%202%20nr%207%20pp%2053_56.pdf wordt een wielerbaan beschreven als een ‘ Kathedraal van de wielersport en een pistemeeting is als een hoogmis’ Zo hebben we het ook ervaren. Bij het naar binnen wandelen en het oplopen van de trappen naar de wielerbaan werden we overvallen door best wisselende emoties. Een gevoel van diep respect voor de baan maar ook wel zo iets van……..en nu wij! We wilden dolgraag de baan op maar o jee, wat is die helling steil! En, verhip, de fietsen hebben idd geen versnellingen en geen remmen! Na het monteren van onze pedalen en het voorzichtig opstappen op de fietsen konden we starten met de clinic.Aan de hand van een mooi opbouwprogramma konden we wennen aan de baan. Hierbij hadden we een prima steun aan Jacob (van der Zee). Hij ging heerlijk voorop rijden en wij konden zo zijn snelheid hanteren. In het begin heb je gevoel dat je van de baan af kunt vallen. Je moet een evenwicht zien te vinden waar je op de baan rijdt en de snelheid die je aanhoudt. Dit hadden we niet eens zo goed door omdat we direct lekker achter Jacob aan konden ‘stayeren!’ Thanks Jacob.
We hebben de middag afgesloten met een sprint. Hiervoor rijd je twee (en sommigen drie) ronden in en dan gaat de definitieve sprintronde beginnen. We hadden een duidelijke winnaar. Melle. Maar ja, dat is die ook wel aan zijn inmiddels bereikte status verplicht. In de nabespreking waren we unaniem van mening dat het een zeer geslaagde middag was en die zeker herhaald mag worden. De deelname nu was niet heel groot. Wellicht dat door onze input we een hoop leden hebben geinspireerd en dat we de volgende keer in colonne kunnen rijden!
Siedy Abee
Filmpje van de bewuste middag is HIER te vinden.