WV Snitser Larissa Drysdale heeft deze week meegedaan aan het WK voor amateurs en masters in Poznan, onderdeel tijdrijden. Hieronder haar verslag.
Deze week is het WK voor amateurs/masters te Poznan in Polen bezig. Gisteren, donderdag 29 augustus, werd de tijdrit verreden. Dat is een evenement waar ik al het hele jaar naar toe gewerkt heb. Daar podium rijden was het doel. Met een goede vorm vertrok ik samen met Bertijn de zondag voor de tijdrit richting Polen. Na aankomst nog even de benen gestrekt op een rondje rond de wedstrijd roeibaan hier in Poznan. Om op maandag voor het eerste het parcours te gaan verkennen. Dat het 18,3 km was, licht glooiend en met keerpunt wist ik al. Maar het bleek ook behoorlijk smal, vooral in de bochten waar ook je terugkerende tegenstanders doorheen moeten. En met her en der slecht wegdek, behoorlijk wat troep (bandenresten en bouten) op de start en finish locatie (een autoracecircuit) en de tropische warmte stond ik voor een mooie uitdaging. Ook dinsdag en woensdag trokken we naar het parcours, de hobbels werden steeds vertrouwder, ik wist steeds beter waar wel en waar niet te rijden, de lijnen slepen zich in en de spanning liep langzaam op. Ook door wat organisatorische rompslomp, zo was onder meer de startlijst pas de avond voor de start om een uur of 10 bekend en zouden de chips pas na de technische controle van je fiets gemonteerd kunnen worden. Focus houden… niet laten afleiden… benen laten spreken… Donderdagochtend, de grootste spanning is ineens weg, race day!!! Mijn ontbijt krijg ik wonderwel goed naar binnen. Om half 8 zijn we bij de start. Nog even een korte spanningspiek, Bertijn weet me rustig te krijgen: niet zeuren, focus! Ik ga nog een keer het parcours rond. Hoewel we 3 uur voor de start aankwamen vliegt de tijd voorbij. Opwarmen en toch koel blijven, de koelvesten, ijsblokken en bevroren bidons vliegen er doorheen… Eindelijk naar de start! 5,4,3,2,1 start… nu alleen nog maar bezig met draaien, houding, wattages en de weg. Ik ben alleen en geef echt alles. De bochten, het lange stuk rechtdoor, keerpunt, gat ontwijken… de temperatuur loopt hoger en hoger op… ineens is daar het circuit al weer(!)… nu alles, ai het wattage loopt terug, mag niet, laatste bocht, nog een keer met alle macht… finish, verlossing! Iedereen die sneller is, is gewoon beter, meer zat er niet in. Tot een uur na de finish ben ik misselijk van de warmte en inspanning, vreemd in het hoofd en ik kan amper uitfietsen. Dan het verlossende woord van Bertijn: podium! Een bronzen medaille! Je wilt goud, maar met dit podium kan ik alleen maar tevreden zijn: Ik heb alles kunnen geven en zit dichter op mijn concurrentes dan ooit. Nummer 1 was 10de op het Duitse kampioenschap tijdrijden en de nummer 2 heeft kort geleden haar uurrecord op de baan aangescherpt naar 47 kilometer. Als wij met onze leeftijdscategorie (45-49) dan ook nog de plekken 2 tot en met 4 overall in nemen zijn we wel lekker bezig met zijn drieën! Moe maar voldaan en een Poolse ervaring rijker (Poznan is echt een mooie stad, een aanrader) keren we nu huiswaarts.
De complete uitslag.
